Een schatkaart, een boswachter en vijf buizen vol geld: de zaak die niemand verwachtte

Publicatiedatum 30-09-2025, 7:57

Wat in 2015 begon als een administratieve inkeerzaak, groeide uit tot een van de meest opmerkelijke en bizarre onderzoeken van de afgelopen jaren. Een Luxemburgse bankrekening, mysterieuze foto’s van bomen, een boswachter en uiteindelijk een bos vol begraven geld. Rechercheurs Peter en André blikken terug op een zaak die alles in zich had: spanning, speurwerk, samenwerking en een flinke dosis toeval.

Een man keerde in 2015 vrijwillig in bij de Belastingdienst. Hij gaf aan dat hij een Luxemburgse bankrekening bezat en wilde gebruikmaken van de inkeerregeling. Deze regeling bood mensen tot 2016 de mogelijkheid om verzwegen vermogen alsnog aan te geven, zonder direct een boete te riskeren. Op het eerste gezicht leek het een standaardprocedure. Maar bij nadere bestudering van de bankafschriften viel iets op. De man had opvallend veel contant geld opgenomen. De bedragen waren fors en frequent. Dit wekte argwaan. “Hij leverde keurig zijn afschriften in,” vertelt Peter. “Maar daarop stonden zoveel contante opnames dat het duidelijk was: hij had meer geld dan hij aangaf.”

De Belastingdienst besloot de informatie door te geven aan de FIOD, die vervolgens een strafrechtelijk onderzoek startte. Daarmee kwam de zaak in een stroomversnelling.

Een onverwachte vondst in Rotterdam

Het opsporingsteam wilde  snel gaan doorzoeken. Tijdens deze doorzoeking werd 20.000 euro aan contanten aangetroffen. Maar wat nog meer opviel, was een stapeltje foto’s op een tafel. Het waren afbeeldingen van bomen. Op het stapeltje lag ook een opgevouwen papiertje met vijf schetsjes, voorzien van pijlen en instructies als ‘twee stappen naar voren, drie naar links’.“Het leek wel een schatkaart,” zegt André. “Iedereen keek ernaar, maar niemand wist wat het betekende. ”De foto’s wekten nieuwsgierigheid, maar ook verwarring. Wat was de betekenis van deze afbeeldingen? Was het een spel, een grap, of zat er meer achter?

De boswachter en het graven in het bos

Een agent, die ook bij de doorzoeking was, schakelde een contact bij de boswachterij in. De boswachter bekeek de foto’s en meende het gebied te herkennen. Een paar rechercheurs besloten eropaf te gaan, samen met de boswachter, een hondengeleider, een prikker en een schepje.

Het gebied bleek een uitgestrekt bos, en de boswachter leidde iedereen moeiteloos naar de juiste plek. De aanwijzingen op de tekeningen werden gevolgd: stappen naar links, stappen naar voren. Na enige tijd stuitte het team op iets hards, maar de bleek helaas een boomwortel. Gelukkig vonden ze iets later een plastic zakje met een PVC-buis. In de buis zat 30.000 euro. Uiteindelijk werden vier buizen opgegraven, met een totaalbedrag van 120.000 euro.

“Je moet je voorstellen,” zegt Peter, “een enorm bos, en dan staan ze daar met een prikker op goed geluk te zoeken. Zonder die boswachter hadden we het nooit gevonden.”

De ontbrekende buis en de ontsnapping

Maar er miste nog één buis. De tekening suggereerde dat deze in de tuin van de verdachte lag. Die tuin was inmiddels betegeld, wat het zoeken bemoeilijkte. Het observatieteam (OT) van de FIOD werd ingeschakeld om de woning ‘s nachts in de gaten te houden. De volgende ochtend zag het OT dat de man in zijn tuin begon te graven. Hij haalde een buis uit de grond maar wist via de achterkant van de tuin te ontsnappen. Later keerde hij terug, zonder de buis. Na ondervraging bekende hij dat hij de buis in een nabijgelegen plantsoen had begraven. Daar werd de vijfde buis gevonden, met nog eens 70.000 euro erin.

De herkomst van het geld

Tijdens het onderzoek ontstond het vermoeden dat het geld afkomstig was uit inkomsten uit wietteelt. Hoewel er geen direct gronddelict kon worden vastgesteld, waren er sterke aanwijzingen dat het om crimineel verkregen vermogen ging. De verdachte had geen legitieme verklaring voor de herkomst van het geld, en de wijze van verbergen — in buizen onder de grond — wees op pogingen tot witwassen.

“Het was witwassen zonder gronddelict,” legt André uit. “Maar de context en het gedrag spraken boekdelen.”

Veroordeling en afsluiting

De rechter oordeelde nuchter, maar duidelijk. De man werd veroordeeld voor het verhullen van zijn vermogen. De zaak werd afgesloten, maar liet een blijvende indruk achter bij alle betrokkenen.

Als dank voor zijn cruciale rol in het onderzoek kreeg de boswachter een taart. Hij reageerde verrast en geamuseerd: ‘Liep ik hier elke dag over duizenden euro’s heen,’ had hij gezegd.

Reflectie en lessen

Peter en André kijken met gemengde gevoelens terug op de zaak. Enerzijds was het een succes: het geld werd gevonden, de verdachte werd veroordeeld, en er werd een netwerk van samenwerking benut — van agenten tot boswachters. Anderzijds toont de zaak hoe creatief mensen kunnen zijn in het verbergen van vermogen

“Elke zaak is anders,” zegt André. “En soms heb je gewoon een boswachter nodig om de puzzel op te lossen.”

De schatkaartzaak is een herinnering aan het belang van scherp blijven, goed kijken, en durven afwijken van de gebaande paden. Want soms ligt de oplossing letterlijk onder de grond.